​درد نامه مردم رمشک​

​کلامی که ادا شد ولی به آن عمل نشد​

اینجا ،رمشک، است

​جــناب دکتــر حــمزه

​ منتخب این دوره خطه جنوب کرمان،سلام آکنده از اندوه ما را در این ایام آفتاب سوزان ماه مبارک رمضان،که برخاسته از لب های خشک ،دلهای صاف و دست های خالی است پذیرا باشید،اگر گذری و خیالی بر جویای احوال ما داشتید،ما وانمود میکنیم که خوب هستیم،اما نه آن خوب که شما قبل از راهیابی به مجلس در خانه خدا (مسجد)وعده اش را دادید،هنوز با آن خوبی فاصله زیاد داریم،باید چند نسل قربانی شویم :

1.وعده ​بکار گیری نیروهای بومی رمشک​ را در سطح شهرستان دادی که عملی نشد.

2.دل ما را به ​برطرف کردن افت ولتاژ برق​و کاهش تعرفه مصرفی آن خوش کردید،که گذشته از بهبود،وضعیت بدتری پیدا کرد.

3.جوانان ما را به ​راه اندازی اینترنت نسل 3​امیدوار کردید،که نتیجه اش عکس شد،نسل 2 از ما گرفته شد.

4.بحث ​پل​ ورودی رمشک را مطرح نمودید که هنوز خبری از آن نیست.

5.چاله های جاده مواصلاتی رمشک به قلعه گنج،برطرف که نشدند هیچی،به تعدادشان نیز اضافه گردید.

​راستی مگه وعده ها هم عملی میشوند؟​

​مگه نماینده ها هم پشت سرشان را نگاه میکنند؟​

​نکنه این رسم وعده دادن به قانون مبدل شده؟​

​اینجا رمشک است،جایی که هیچی نداریم ولی همه چی داریم.​

​اینجا​ ​کنتور و تیربرق داریم ولی برق نداریم​

​دکل تلفن داریم ولی انتن نداریم​

​ماشین داریم ولی جاده نداریم​

​رودخانه داریم ولی پل نداریم​

​مودم داریم ولی اینترنت نداریم​

​نانوایی داریم ولی نان نداریم چون برق نداریم​

​کولر داریم ولی هوای خنک نداریم​

​یخچال داریم ولی آب سرد نداریم​

​کارت عابربانک داریم ولی دستگاه نداریم​

​حساب داریم ولی بانک نداریم​

​سفره آب زیرزمینی داریم ولی آب آشامیدن نداریم​

​جوان داریم ولی امکانات ورزشی نداریم​

​آدم داریم ولی رفاه نداریم.​

​ودر آخر همه چی داریم چون هیچی نداریم